ՈՒկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկին սպասում է տեղեկության, թե Թուրքիայում մայիսի 15-ի հանդիպմանն ով է ներկայացնելու Ռուսաստանը։ «Ես սպասում եմ, թե ով կժամանի Ռուսաստանից, և այդ ժամանակ կորոշեմ, թե ինչ քայլեր պետք է ձեռնարկի Ուկրաինան»,- հավելել է Զելենսկին։ Նա հիշեցրել է, որ ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփը նույնպես քննարկում է Թուրքիայում բանակցություններին մասնակցելու հնարավորությունը, ինչը կարող է լինել ամենաուժեղ փաստարկը։               
 

Ծա՜նր է վարչապետի գլխարկը

Ծա՜նր է վարչապետի գլխարկը
13.05.2014 | 01:03

Կարելի էր կարծել` Տիգրան Սարգսյանի հրաժարականով, Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետացմամբ նույն «Աբրահամյան-ոչիշխանական քառյակ» «դաշինքը» պետք է ուղղակի հովվերգության մեջ լիներ` ցանկությունների ու ամբիցիաների բավարարման տեսանկյունից:
Բայց, արի տես, ամեն բան նոր է սկսվում: ՈՒ դեռ կարգին չբեմած, նրանց ամբիցիաների «անիվն ընկնում է ծանոթ փոսը»:
ա) Ակնհայտ է` որքան էլ ոչիշխանական քառյակում «ասողը» ԲՀԿ-ն է… Ձգենք պաուզան։ Բանն այն է, որ ԲՀԿ-ում կա ներքին բախում` Քոչարյան-Աբրահամյան թևերի միջև: Ընդունելով, որ Սերժ Սարգսյանի դեմ պայքարում Ծառուկյան-Աբրահամյան-Քոչարյան «դաշինքը» շահերի ընդհանրություն ունի, այնուհանդերձ, Հովիկ Աբրահամյանի նկատմամբ ԲՀԿ-ում սողացող դրսևորումներ կան շատ պարզ պատճառով. Ռ. Քոչարյանը չի ցանկանում, որ Աբրահամյանը, որպես վարչապետ, դույզն-ինչ հաջողի:
բ) Տարընթերցումներ կան նաև ոչիշխանական քառյակում: Ինքնին որդեգրումը, որ ԲՀԿ-ն չի մասնակցելու, բոյկոտելու է կառավարության ծրագիրը, արդեն իսկ լուրջ ֆիասկո է Հովիկ Աբրահամյանի համար, որը վարչապետ էր նշանակվել եթե ոչ հանրության բոլոր շերտերի, ապա գոնե ԲՀԿ-ի համար ընդունելի լինելու համար։ Բայց ահա նրա կառավարության ծրագիրը մի կերպ (հաշվի առնենք, որ ՕԵԿ-ն էլ չկա) կկարողանա ստանալ դրական քվե:
Չնայած շատ հետաքրքիր կլինի, որ հանկարծ դա էլ չստանա, ԲՀԿ-ի բոյկոտի պատճառով (երբեք մի ասա` երբեք. եթե ՀՀԿ-ի մի քանի պատգամավորներ այդ պահին դահլիճում չլինեն, ստիպված կլինեն կիրառել ուրիշի փոխարեն քվեարկելու հայտնի տարբերակը, իսկ այդ դեպքում արդեն ավելի լավ է աբրահամյանական բեմող կառավարությունը գետինը մտնի, քան կրկին հետ` կառավարություն գնա, որովհետև Տիգրան Սարգսյանինը կառավարության ծրագրի իր սուրը վեց տարի շարունակ փառքով է դրել պատյան):
գ) Այսպիսով, թե՛ «կուտակայինը», թե՛ կառավարության ծրագիրը կդառնան այն գերեզմանը, որը խիստ բարեհաջող կփորվի ոչ միայն «հրաշալի քառյակի», այլև այդ «հրաշալիների հրաշափառմամբ» կառավարության աթոռին բազմած Հովիկ Արգամիչի համար` դեռ «չշինած տունը, չտնկած ծառը, չունեցած որդին» կորցնելու տեսանկյունից:
դ) Ահա և հասանք ամենակարևորին: Հովիկ Աբրահամյանը կարող է վարչապետական գլխարկի կուպրային ծանրությունը թեթևացնել լոկ ԲՀԿ-ին խնդրելով, աղերսելով, որ կողմ քվեարկի յուր կառավարության ծրագրին, ինչպես կողմ քվեարկեց Գալուստ Գրիգորիչի ընտրությանը: Մասնակի համաձայնություն տա «կուտակայինի» յուր իմիտացիոն խաղերին` ժամանակ շահելու համար: Ասել է` սա Արգամիչի և ոչ Սերժ Սարգսյանի խաղն է դառնում: Որպես առաջին բեմել:
ե) Ահա՜, այ հենց այստեղ էլ, ինչպես ասում են, տեղի կունենա Արգամիչի գերեզմանափորության վերջին արարը: Ո՛չ, ոչ «Դեմի» ձեռամբ, որն իբր «չի հանդուրժում» կուտակայինի նկատմամբ նոր կառավարության «խաղերը» (ինչպես երևում է` «Դեմը», բացի Տիգրան Սարգսյանից և Վլադիմիր Գասպարյանից, բոլորին լավ էլ հանդուրժում է):
զ) Այստեղ արդեն խաղի մեջ է մտնելու ՕԵԿ-ը, որն էլ հիմնովին մնալու է նոր կառավարության կոկորդին՝ թե՛ կուտակայինի, թե՛ ծրագրի մասով: Որովհետև այն, ինչ անում էր քառյակը Տիգրան Սարգսյանի ու չի անում Հովիկ Աբրահամյանի կառավարության նկատմամբ, անելու է ՕԵԿ-ը, որն արդեն իսկ սեփական կուտակային օրենքի նախագիծ է «ստեղծել», ու, որքան տեղյակ ենք, արդեն իսկ մերժել է համագործակցությունը ծրագրի մասով:
Իսկ որ ՕԵԿ-ը պակաս «լիրբ» չէ ընդդիմադիր լինելու հարցում, տե՛ս նրա անցած ուղին` ի ցուցանք ԲՀԿ-ի իմիտացիոն ընդդիմամարտության:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1781

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ